Als jongere wordt er veel van je verlangd en komen er ook veel vragen op je af. Hierdoor kan het gebeuren dat je niet zo lekker in je vel zit, je merkt bijvoorbeeld dat je prikkelbaar bent, je niet zo goed kan concentreren, je onzeker voelt, slechter slaapt en veel piekert. Het kan ook zijn dat je iets naars hebt meegemaakt waar je nog veel aan moet denken en waar je last van blijft houden. Of dat het op school of thuis niet lekker loopt. Veel vragen en problemen kan en zal je zelf oplossen, vaak met hulp van vrienden, ouders en familie en eventueel een vertrouwenspersoon op school. Maar soms lukt het niet om er zelf uit te komen. Dan kan het fijn zijn om met iemand te praten die, met wat meer afstand dan je vrienden en ouders, met je meekijkt en meedenkt over wat je bezighoudt.


Als je naar de praktijk komt, wordt altijd gestart met een intakegesprek, meestal samen met je ouders. Dit is een eerste gesprek waarin er kennis wordt gemaakt met elkaar. Er zullen veel vragen aan je gesteld worden om een goed beeld te krijgen van wie jij bent, waar je woont, wat je doet en wat je leuk vindt om te doen in je vrije tijd. Jij krijgt de ruimte om zelf aan te geven wat er aan de hand is, waarom je gekomen bent en waarbij je geholpen zou willen worden. Er zal in eerste instantie vooral geprobeerd worden om te begrijpen hoe het probleem in elkaar zit. Het is goed om te weten dat er weinig dingen zijn waar in de praktijk van opgekeken wordt. Er komen veel kinderen, jongeren en ouders en je kunt je voorstellen dat er bij ons in de praktijk al heel veel verschillende verhalen en problemen voorbij zijn gekomen. Na het intakegesprek wordt er gekeken of je bij de praktijk op de juiste plek bent om geholpen te worden bij de dingen waar je tegenaan loopt. Mocht dit het geval zijn, dan zullen er vervolgafspraken gepland worden die meestal wekelijks of tweewekelijks plaats zullen vinden.


Naar de vervolgafspraken zal je meestal alleen komen. De praktijk vindt het belangrijk dat je weet wat je van psychologisch hulp kunt verwachten. Het kan heel fijn zijn om te kunnen praten met iemand. Iemand die jou niet kent, maar goed naar je luistert en probeert om jou te begrijpen. Die jou kan uitleggen wat zij weet van de dingen waar jij tegenaan loopt, zodat jij het misschien zelf ook beter snapt. Maar een psycholoog is geen tovenaar of arts die jou beter kan maken. Je zou een psycholoog beter kunnen omschrijven als een soort ‘meedenker’ die jou kan helpen bij het zoeken naar oplossingen.


Therapie kan je zien als een plek waarin veel te leren en ontdekken valt, vooral anders leren omgaan met problemen, waardoor je er minder last van hebt. Dat kan zijn door je gedachten te veranderen of door iets anders te gaan doen. Op die manier kan je je anders gaan voelen. Er wordt met jou meegedacht hoe anderen in je omgeving jou kunnen helpen bij dingen die jij lastig vindt. Je zal vaak ook opdrachten mee krijgen, oefeningen voor thuis. Want als je wilt dat er iets verandert, is het handig om eens een andere manier van denken of doen uit te proberen. Met andere woorden: ‘als iets niet werkt, stop ermee. Als iets wel werkt, ga ermee door!’ In therapie wordt er met jou gezocht naar dingen die wel werken om je beter te voelen. En soms kon je die dingen al, maar deed je het om een bepaalde reden niet (meer). Er wordt samen met jou bedacht hoe je dit kan oefenen. Je zult merken dat als je iets vaker doet, het je steeds gemakkelijker afgaat en dat voelt vaak fijn. Je krijgt meer zelfvertrouwen. En dan wordt het minder eng om nieuwe dingen uit te proberen. En als je beter in je vel zit, kan je vaak ook beter met anderen omgaan, beter met tegenslagen, kritiek en teleurstellingen omgaan. Kortom, je hebt meer het gevoel dingen aan te kunnen.


Misschien vraag je je af of therapie wel iets voor jou is. Je kan altijd afspreken dat je een aantal keer naar de praktijk komt, daarna wordt dan met jou besproken hoe het voor jou was en of je door wilt gaan of niet.

Ben je tussen de 12 en 16 dan moeten je ouders toestemming geven voor onderzoek en behandeling. Ben je 16 jaar of ouder dan mag je jezelf aanmelden en is in principe geen toestemming van je ouders nodig, echter, in de praktijk wordt het liefst met iedereen samen gewerkt.


Het kan fijn zijn om te weten dat de dingen die je bij de praktijk vertelt, niet worden doorverteld. Jij vertelt dingen in vertrouwen en bij de praktijk worden die dingen geheim gehouden. Dat heet beroepsgeheim. Psychologen mogen nooit zonder dat jij dat goed vindt dingen die jij hebt verteld aan andere kinderen of volwassenen doorgeven. Er is wel één grote uitzondering. Als een psycholoog te weten komt dat jijzelf, of iemand anders, in groot gevaar verkeert, dan is zij verplicht te helpen. Als een psycholoog denkt dat het van levensbelang is, mag zij, en moet zij vertrouwelijke informatie bekend maken. Maar alleen aan mensen die het gevaar kunnen wegnemen. In de praktijk zal het altijd tegen jou gezegd worden als dit wordt gedaan.